કંઇ કેટલાયે ફૂલ ખીલ્યાં
ને પાંદડી પાંદડીં
થઇ ખરતા રહ્યા
તમ ચરણોમાં રોજ
એક દિ અમસ્તો એક કાંટો
જરા સ્પર્શતો
ત્યાં ચીખ્યા
કે કોણે મૂકયો
આ છોડ અહીં આજ ?
 | સુરેશ on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | nilam doshi on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | આદરણીય રેખાબેન સિંઘલ… on ભિન્ન-અભિન્ન |
 | Akta on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | linadhiren on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on એક પક્ષી અનેક ગીતો |
 | meenadesai62 on ઈશ્વરે ગ્રાન્ડ કેન્યન બનાવ્યું… |
| linadhiren on એક પત્ર |
| meenadesai62 on એક પત્ર |
| સુરેશ on માતૃ વિયોગ |
| અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ |
EVidyalay
વિશ્વદીપ બારડ Says: July 8, 2008 at 7:47 pm
Short & sweet poem by રેખા સિન્ધલ. keep it up.
pragnaju Says: July 8, 2008 at 9:18 pm
રેખાનુ સુંદર અછાંદસ
ફૂલ અને કાંટા-
એ કોઈને હસીન-દોસ્ત તો કોઈને રકીબ લાગે છે!
તો પ્રેમની હકીકત સમજો…
ઇશ્ક કી દાસ્તાં હૈ પ્યારે,અપની અપની જુબાં હૈં પ્યારે,
હમ ઝમાનેસે ઇંતકામ તો લેં,ઇક હસીંન દરમિયાન હૈં પ્યારે.
તૂં નહિં મૈં હું,મૈં નહિં તૂ હૈં અબ કૂછ ઐસા ગુમાં હૈં પ્યારે.
રખ કદમ ફૂંક ફૂંક કર નાદાન,ઝર્રે ઝર્રે મેં જાન હૈ પ્યારે.
ન કોઇ દોસ્ત હૈ ન રકીબ હૈ,તેરા ચહેરા કિતના અજીબ હૈ
વો જો ઇશ્ક થા વો ઝનૂન થા યહ જો હિજ્ર હૈ યહ નસીબ હૈ.
મૈ કિસસે કહુંકે મેરે સાથ ચલ, યહાં સબકે સબ સલીબ હૈ,
યહાં કિસકા ચહેરા પઢા કરૂં,યહાં કૌન કિતના કરીબ હૈ ?
ફૂલ દેખ કર મૈ હું સોચતા
તુ હબીબ હૈ,….ખાર રકીબ હૈ…..
sunil shah Says: July 9, 2008 at 7:29 am
સરસ રચના
Pinki Says: July 9, 2008 at 11:30 am
પરોક્ષ રીતે માનવમનમાં રહેલી સ્વાર્થભાવના , સ્વકેન્દ્રીયતા
ખૂબ જ સહજપૂર્વક ખૂલી જાય છે …
વિવેક ટેલર Says: July 9, 2008 at 11:47 am
સુંદર રચના…
devika dhruva Says: July 9, 2008 at 3:56 pm
vaah,beautiful……
vijayshah Says: July 9, 2008 at 4:27 pm
Rekhaben
saras kruti
vadhu lakhata rahejo
tamari varta pana saras hati http://www.gadyasarjam.wordpress.com upar…
Rekha Sindhal Says: July 9, 2008 at 7:46 pm
બધાનો ખૂબ ખુબ આભાર.
JITENDRA J. TANNA Says: July 12, 2008 at 10:50 am
ખુબ સરસ રેખાબેન,
નાનકડુ કાવ્ય ખુબ મોટી વાત કહી જાય છે.
લખતા રહેજો.