અરે ! કેટલુ સુંદર ઝાડ !
હવામાં પુષ્પોની સુંગધનો દરીયો
શ્વાસોશ્વાસે મન ભરીને માણ્યો
ક્યાંથી ભરી આ સુંગધ ?
મૂળમાં કઈ છે તાકાત?
અટક્યો પશ્ન આંખે
પલક ઢળી ધરતી પરે
આભે ઉડતા સપના બાંધી
ખોદ્યા મૂળીયા આસપાસ
દટાયેલા કોઈ મૃતદેહની દુર્ગંધ
છૂટી ગઈ દેહ આરપાર
ખોવાયો આનંદનો સાગર
મળ્યો ધૃણાનો મહાસાગર
કૂમતે ભટક્યા ભૂતકાળે
હવે નહી પમાશે પમરાટ !
અરે ! કેટલુ સુંદર ઝાડ !
હવામાં પુષ્પોની સુંગધનો દરીયો
શ્વાસોશ્વાસે મન ભરીને માણ્યો
ક્યાંથી ભરી આ સુંગધ ?
કૂમતે ભટક્યા ભૂતકાળે
હવે નહી પમાશે પમરાટ !
સરસ ભાવાભિવ્યક્તિ.
અરે ! કેટલુ સુંદર ઝાડ !
હવામાં પુષ્પોની સુંગધનો દરીયો
શ્વાસોશ્વાસે મન ભરીને માણ્યો
ક્યાંથી ભરી આ સુંગધ ?…..
કૂમતે ભટક્યા ભૂતકાળે
હવે નહી પમાશે પમરાટ !…….
Wrote the lines that gave birth to a Kavya…..& then wrote the ending lines. What a contrast !
Sometimes the joy of life is shortlived !
Rekhaben, enjoyed the Rachana !