ઈપ્સાનું ઈજન લઈ પંખી ઉડ્યું આભમાં
ભૂલાયો રાહ, ચાહભરી મોતીઓની છાબમાં
સુખની ઝંખનાએ ભટકે, અટકે અંજાઈ જઈ
નાચગાન સૂરાપાન નહી વિશ્રામધામ
ધૂંધળી બોઝિલ આંખ,પાંખ થાકી ઉડાનમાં
હોશ રે’શે કે જાશે સુવર્ણ કંકુ રેલાશે જ્યારે
ઉષા અતીત નહી, આશ સંધ્યા તણી
રૈન તો ચૈનની સફર સૂર્યની પશ્ચિમથી પૂર્વ ભણી !
(અમેરિકાવ્યો – 94 માં પ્રકાશિત રચના)
 | linadhiren on એક પત્ર |
 | meenadesai62 on એક પત્ર |
 | સુરેશ on માતૃ વિયોગ |
 | અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ |
| linadhiren on માતૃ વિયોગ |
| meenadesai62 on માતૃ વિયોગ |
 | LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. |
| LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. |
 | riya on સૂના રે પડ્યા…. |
 | mayuri on શબ્દ |
| સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. |
| સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. |
| meenadesai62 on સૂના રે પડ્યા…. |
 | Yagnesh Brahmbhatt on સૂના રે પડ્યા…. |
 | P. K. Davda on સૂના રે પડ્યા…. |
EVidyalay
ઇપ્સાના પંખીને વિશ્રામ કદી મળી શકે ખરો ?
સરસ રચના…અભિનંદન રેખા