ફરી ફરી ખૂબ તણાઈને
સ્થિતિસ્થાપકતા ગુમાવી બેઠેલ
પદાર્થ જેવું આ જીવન
ઢીલાં પડેલાં અંગોને
ફરી ટટ્ટાર કરવા મથે છે
ત્યારે
ઓ મૃત્યુના દેવ !
તને સ્મરીને સૌને ચાહી શકું
તને ભૂલીને સ્વને ચાહી શકું
સર્વથી વિશેષ તને ચાહી શકું
પ્રેમનું એવું વરદાન દે !
 | સુરેશ on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | nilam doshi on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | આદરણીય રેખાબેન સિંઘલ… on ભિન્ન-અભિન્ન |
 | Akta on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | linadhiren on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on એક પક્ષી અનેક ગીતો |
 | meenadesai62 on ઈશ્વરે ગ્રાન્ડ કેન્યન બનાવ્યું… |
| linadhiren on એક પત્ર |
| meenadesai62 on એક પત્ર |
| સુરેશ on માતૃ વિયોગ |
| અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ |
EVidyalay
સુંદર રચના. પ્રથમ જે વર્ણન થયું તે હિમાંશુભાઈના કહેવા મુજબ મજાનું છે.
મૃત્યુદેવ પાસેની માગણીમાં નવા થઈ શકનારા શરીરની સાથે સાથે મનનીય ઝંખનાઓ અંગે પ્રકાશ પડે છે.
ખૂબ મજાનું.
ફરી ફરી ખૂબ તણાઈને
સ્થિતિસ્થાપકતા ગુમાવી બેઠેલ
પદાર્થ જેવું આ જીવન…
વૃધ્ધ્ત્વનુ આ વર્ણન ખૂબ ગમ્યું અને તેવા જીવનમાં પાછા ફરવાની ઈ્ચ્છાનો આશય પણ ઉત્તમ છે.