સાંભળો છો?
કહું છું અરે,
-આ કેટલીવાર કહ્યુ-
પણ સાંભળતા નથી
આ રોજ ઉગે છે સૂરજ
અને આથમે છે રોજ;
ખબર છે તમને,
ક્યાં જાય છે સમય?
પણ બધિર તમે
સાંભળો શાના?
પક્ષીઓનો કલરવ
વહેતી આ નદી ખળખળ
સંભળાય છે,
આ ઘડિયાળની ટીકટીક..?
કહેશે શું તમને
ક્યાં જાય છે સમય?
મારૂં વેણ લાગે ટકટક
પણ જરા જો સાંભળો
આ રોજ ઊગે ચંદ્ર
અને રોજ આથમે મન!
 | સુરેશ on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | nilam doshi on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | આદરણીય રેખાબેન સિંઘલ… on ભિન્ન-અભિન્ન |
 | Akta on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | linadhiren on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on એક પક્ષી અનેક ગીતો |
 | meenadesai62 on ઈશ્વરે ગ્રાન્ડ કેન્યન બનાવ્યું… |
| linadhiren on એક પત્ર |
| meenadesai62 on એક પત્ર |
| સુરેશ on માતૃ વિયોગ |
| અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ |
EVidyalay
આ રોજ ઊગે ચંદ્ર
અને રોજ આથમે મન…
સ્પર્શી ગયું રેખા..
લતા જ હિરાણી
નજીવો મનોદ્વેગ સંવાદ કાવ્યની અંતિમ પંક્તિમા વેદનનો અણસારો મૂકી જાય છે,સરસ.