હાશ ! એકલી હવે હું
બાળકો શાળાએ અને
એ અર્થે બહાર!
એટલામાં રણક્યો ફોન
કોમપ્યુટરે દીધો સાદ
ટીવીની ચેનલો હજાર
ચટપટ રસોઈ
ઝટપટ સફાઈ
છટપટ અંગો
સૌ મળી
ગળી ગયા
મારી નિરાંત!
 | સુરેશ on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | nilam doshi on નીલમ દોશીની એક લધુતમકથા વ… |
 | આદરણીય રેખાબેન સિંઘલ… on ભિન્ન-અભિન્ન |
 | Akta on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | linadhiren on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
 | મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| મનસુખલાલ ગાંધી on જીવન ઝરમર – સ્વ. શ્રી વી… |
| સુરેશ on એક પક્ષી અનેક ગીતો |
 | meenadesai62 on ઈશ્વરે ગ્રાન્ડ કેન્યન બનાવ્યું… |
| linadhiren on એક પત્ર |
| meenadesai62 on એક પત્ર |
| સુરેશ on માતૃ વિયોગ |
| અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ |
EVidyalay
એક ગૃહિણીના સંવેદનો સરસ ઝીલાયા છે.ભવિષ્યમાં ગુજરાતી સ્ત્રી કવયિત્રીઓ અને વિશ્વની સ્ત્રી સર્જકોની કવિતા વિશે લખવું છે,
‘એ અર્થ અર્થે બહાર! ‘ આ પંક્તિમાં પહેલો”અર્થ” ન હોય તો ચાલે,વાક્ય તેના વગર પણ પૂર્ણ જ છે
અને સંદર્ભ જાળવે છે -વિચારી જોજો.