હાશ ! એકલી હવે હું
બાળકો શાળાએ અને
એ અર્થે બહાર!
એટલામાં રણક્યો ફોન
કોમપ્યુટરે દીધો સાદ
ટીવીની ચેનલો હજાર
ચટપટ રસોઈ
ઝટપટ સફાઈ
છટપટ અંગો
સૌ મળી
ગળી ગયા
મારી નિરાંત!
 | linadhiren on એક પત્ર |
 | meenadesai62 on એક પત્ર |
 | સુરેશ on માતૃ વિયોગ |
 | અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ |
| linadhiren on માતૃ વિયોગ |
| meenadesai62 on માતૃ વિયોગ |
 | LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. |
| LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. |
 | riya on સૂના રે પડ્યા…. |
 | mayuri on શબ્દ |
| સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. |
| સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. |
| meenadesai62 on સૂના રે પડ્યા…. |
 | Yagnesh Brahmbhatt on સૂના રે પડ્યા…. |
 | P. K. Davda on સૂના રે પડ્યા…. |
EVidyalay
એક ગૃહિણીના સંવેદનો સરસ ઝીલાયા છે.ભવિષ્યમાં ગુજરાતી સ્ત્રી કવયિત્રીઓ અને વિશ્વની સ્ત્રી સર્જકોની કવિતા વિશે લખવું છે,
‘એ અર્થ અર્થે બહાર! ‘ આ પંક્તિમાં પહેલો”અર્થ” ન હોય તો ચાલે,વાક્ય તેના વગર પણ પૂર્ણ જ છે
અને સંદર્ભ જાળવે છે -વિચારી જોજો.