નગ્નતા જેની
ચાહી જીવનભર
તે છોડી ચાલ્યા
ફાટેલુ વસ્ત્ર જોઈ જરામાં!
Advertisements
WelCome to Axaypatra
Blogroll
-
EVidyalaycomments
linadhiren on એક પત્ર 
meenadesai62 on એક પત્ર 
સુરેશ on માતૃ વિયોગ 
અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ linadhiren on માતૃ વિયોગ meenadesai62 on માતૃ વિયોગ 
LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. 
riya on સૂના રે પડ્યા…. 
mayuri on શબ્દ સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. meenadesai62 on સૂના રે પડ્યા…. 
Yagnesh Brahmbhatt on સૂના રે પડ્યા…. 
P. K. Davda on સૂના રે પડ્યા….
જીવાતા જીવનની વાસ્તવિકતાને સહજતાથી વાચા આપી છે અને તે પણ સમયની સંદિગ્ધતા ઉપર.
તમારા આવાં મિનિમાલિસ્ટીક કાવ્યો હજું ડાયાડીક્ટીઝમથી તરબતર છે એને ઇમેજ કે મેટાફર તરફ
વાળો, બીજા અર્થમાં કહું તો સમાજવાદી અભિગમમાંથી કાવ્યાત્મક અભિગમ તરફ તમારી સર્જક્તાને
વાળો તો તેમાં કવિતા દેખાશે ધિક્કાર,નાફરત,ઉગ્રતા કે વ્યંગ વક્રતાને બદલે જે સમાજવાદી કાવ્યનો
આદર્શ છે.
નગનતાને જેની ને બદલે નગ્નતા જેની વધારે ભાર મૂકશે.