આ એ જ પંથ
જ્યાં વસંતે
પાન શિર પર
પગતળે પતઝડે!
Advertisements
WelCome to Axaypatra
Blogroll
-
EVidyalaycomments
linadhiren on એક પત્ર 
meenadesai62 on એક પત્ર 
સુરેશ on માતૃ વિયોગ 
અક્ષયપાત્ર/Axaypatra on માતૃ વિયોગ linadhiren on માતૃ વિયોગ meenadesai62 on માતૃ વિયોગ 
LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. LoveGujarat on સૂના રે પડ્યા…. 
riya on સૂના રે પડ્યા…. 
mayuri on શબ્દ સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. સુરેશ જાની on સૂના રે પડ્યા…. meenadesai62 on સૂના રે પડ્યા…. 
Yagnesh Brahmbhatt on સૂના રે પડ્યા…. 
P. K. Davda on સૂના રે પડ્યા….
રેખાબેન.
સુંદર કાવ્ય છે. ખુબ જ સુંદર કલ્પના છે. મને આમાં પુનર્જન્મ નું તત્વજ્ઞાન દેખાય છે.
આ રીતે પણ એ દર્શાવી શકાશે.
વસંતે
પાન શિર પર
પગતળે પતઝડે
શિર પર પુનજન્મે!
વિજય જોશી
http://vijayrjoshi.wordpress.com
Read the Post & the Comments..Nice !
CHANDRAVADAN
http://www.chandrapukar.wordpress.com
Avjo.
વ્યક્તિગત જીવનની વાત કરીશું તો “આ એ જ પંથ” બંધબેસતું નહીં થાય. કારણ કે વસંત જીવનમાં એક જ વાર આવે છે ને પાનખર પણ…આ પ્રકૃતિની જ વાત ગણવી પડશે. દર વર્ષે આ અનુભવો પુનઃપુનઃ થતા રહે છે.
‘આ એ જ પંથ’ સફળ ધ્રુવપંક્તિ બની છે, કારણ કે તેનું પુનરાવર્તન થતું રહે છે. ‘આ એ જ’ શબ્દો વેદનાને પણ વ્યક્ત કરનારા છે !
સરસ ને સચોટ અભિવ્યક્તિ.
ફર્કઃ- આવો શબ્દ જ નથી એ બોલી છે ફરક નો ઝડપી ઉચ્ચાર.
સંસ્કૃત શબ્દનો વધારે ઉપયોગ શા માટે?
એક ચિત્ર ઉપસાવવાનો અને તેમાંથી વેદના – વેધકતા બહાર લાવી અર્થના મલ્ટિ લેયર ઉભાં કરવા એ કવિકર્મ જ હશે, પણ ભાષાનું આડક્તરું પ્રયોજન અપિલ નથી કરતું ( જે સુરેશ જાની સાહેબની મથામણમા પણ દેખાય છે.)
આ એ જ પંથ આ જ રસ્તો.
જ્યાં વસંતે વસંત અહીં
પાન શિર પર માથે લુંબેઝુંબે,
પગતળે પતઝડે! પાનખરમાં પાંદડા કચડાય પગતળે..
આવું સોંસરુ વિચારો.
મથો છો એ જ સર્જનમાં મહ્ત્વનું છે.
અહીં તમારી અને મારી પંક્તિની ભેળ થઈ ગઈ, તમારી પંક્તિઓની સામે મેં લખી છે તે મારું સજેશન છે,એની નોંધ લેશો.
પગતળે પતઝડે!…
આ તો અમારી વાત
પતઝડે હાથ ઊંચા કરી પણ દીધા;
તો પછી લીલીછમ ડાળખી ક્યાં ગઈ ?
મેં કવિતાના પુસ્તકમાં મૂકી હતી,
ફૂલની એ સૂકી પાંખડી ક્યાં ગઈ ?
બહુ મગજ કસ્યું , પણ કયાં પાન જુવાનીમાં માથે અને ઘૈડપણમાં પગ નીચે હોય; તે હમજ ના પડી.
હાદ સ્ટાઈલે – થોડોક ફરક ..
આ એ જ પંથ
જ્યાં વસંતે
વાળ મસ્તક પર
પાંપણે પતઝડે!