ગુર્જરી ડાયજેસ્ટને….

સ્વદેશ છોડ્યા પહેલાં
ભાષાના વિયોગની કથા
સુણી, જોઈ કે કલ્પી ન હતી
ઘર, શેરી,, સગાં-સ્નેહી
બધુ ય છૂટ્યુ બોસ્ટન રહીને
પણ મારી ગુજરાતી ભાષા?
એના લ્હેકા વગર હોઠ સૂકાય
તરસી આંખો સૂતી વખતે કેમે ય બંધ થાય નહીં
રાત્રે પડખામાં પુસ્તકને ખોળ્યા કરે હથેળીઓ…
વિયોગ આળોટ્યા કરે સમગ્ર દેહ સાથ
મોકલ્યો સંદેશ ગુર્જરી ડાય્જેસ્ટને..,
ટપાલી લાવ્યો જવાબ અંક રૂપે
અનેકા સંદેશાઓ સાથે!
ગુજરાતી ગુંજે, “ હાશ!
હવે હું પાંગરીશ અહીં પણ
વતનથી દૂર વાંચીને ‘ગુર્જરી’
શાંતીથી મીંચાય છે આંખો મારી
રાત્રીએ સૂતી વખતે…