Category Archives: સ્વરચિત કૃતિઓ

આજથી પચાસ વર્ષ પહેલાના સમયમાં જ્યારે આપણા રબારી સમાજમાં ભણતર કરતાં દૂધ વેચવાના પરંપરાગત વ્યવસાયનું મૂલ્ય વધારે હતું અને ઘરમાં વીજળીના દીવા મર્યાદિત હતા ત્યારે શેરીની સરકારી લાઈટના થાંભલા નીચે ધ્યાનમગ્નતાથી ભણી હમેંશ પ્રથમવર્ગના ગુંણાક સાથે સ્કોલરશીપ મેળવી ચાર્ટર એકાઉન્ટન્ટની … Continue reading →

‘God created the Grand Canyon, but he lives in Sedona’ (ઈશ્વરે ગ્રાન્ડ કેન્યન બનાવ્યું પણ તે રહે છે સૅડોનામાં) રેડ ઈન્ડિયન લોકોની જીભે રમતું રમતું આ વાક્ય મારી જીભેચઢ્યુ ત્યારે સૅડોનાની મારી ત્રીજી યાત્રા હતી અને તે છેલ્લી ન હોય … Continue reading →

પ્રિય આત્મન, આત્મા અને મનને જોડતી તારી સાથેની વર્ષોની મૈત્રીમાં વચ્ચે વચ્ચે આવતા વિયોગનો સમય આ વખતે લંબાયો છે તેથી પત્ર લખું છું આશા છે કે તું કુશળ એટલે કે જાગૃત હોઈશ. તને મળીને થતી અવર્ણનીય પ્રસન્નતા કેટલાય સમય સુધી … Continue reading →

[અમારા સ્વર્ગવાસી માતા (તા. ૨૨ જાન્યુઆરી ૨૦૧૭) ની યાદમાં….] સૂના રે પડ્યા રે ઓરડાં સૂના રે પડ્યા…. મા રે વિનાના ઘરમાં અમે સૂના રે પડ્યા….. મા નો સંદેશ અમને દરિયાપાર પહોંચે ઊના રે પડ્યા આંસુ ઊના રે પડ્યા…. મા રે … Continue reading →

બે ઘટનાઓ અને ભગવદ્‍ગીતામાં  મનોવિજ્ઞાન ઘટના નંબર ૧ દોડની એક હરીફાઈમાં પ્રથમ અને બીજા નંબરે ઈનામ જીતેલા બે હરીફોના સમય વચ્ચે બહુ જ ઓછી ક્ષણોનો તફાવત હતો. મોટાભાગનું અંતર બેઉ હરીફોએ સરખી ઝડપે કાપ્યું હતું. છેલ્લી થોડી ક્ષણોમાં તીવ્ર રસાકસી … Continue reading →

તરસનો દરિયો પી અને પ્યાસ બુઝાવી આશની ભુખની જ્વાળાને ઠારી નકોરડાં ઉપવાસથી કામની તડપને ઝડપથી વાળી કાર્યોમાં અંતે, ઈચ્છાઓના સ્મશાનમાં, સળગતી રાખના ઉજાસમાં ભૂત કહે ભાવિને, તારી સંગાથે આજ આનંદ ભયો પણ પળમાં જ હું  થયો નાનો, તું સદાય મોટો … Continue reading →

લાલઘૂમ સૂર્ય બળતો અને બાળતો બળ્યુ આ જીવન ટકાવતો ! નમસ્કાર બળતી ધરાને રક્ત ટપકતા સેંથે આંસુનો વરસાદ ઝીલે સડકના ડામ દેતા મનુષને તો ય ધાન, પાન, સ્થાન દે!

  ચંદ્રના આછા ઉજાસમાં હું ને મારો પડછાયો બન્ને શ્વસીએ છીએ સાથ સાથ !   એકી સાથે એક જ દેહમાં ઓગળીને નિરાંતની ઊંઘ ઝંખીએ છીએ આખી ય રાત !   ક્યારેક છળી ઊઠું છું એને જોઈને ક્યારેક એ હસે છે … Continue reading →

શબ્દ વાઢે શબ્દને તો બને વાર્તા આંસુ સારતી શબ્દ જોડે શબ્દને તો બને કવિતા પ્રેમ નીતરતી શબ્દ જ બ્રહ્મ, શબ્દ અહમ સોહમને શણગારે શબ્દ ઊભે મૌનને દ્વારે બની રક્ષક, જીભ-જ્વાળાથી કૂદતો ભક્ષક તાળવે અટક્યો શબ્દ વિસ્ફોટક, ટેરવે રમતો શબ્દ અણમોલ … Continue reading →

લિખના પઢના ચાતુરી, એ સબ બાતાં સહેલ કામ દહન મન વશ કરન, ગગન ચઢન મુશ્કેલ ! શ્રી મહેન્દ્ર ઠાકર સંકલિત ‘કબીર બાની’ પુસ્તક વાંચતા આ દુહા પર વિચારાર્થે મન અટકી ગયું. ‘ઘર બેઠાં ગંગા’  જેવું આ પુસ્તક મોકલવા માટે શ્રી … Continue reading →