Category Archives: લઘુ કાવ્યો

શબ્દ બને કવિતા જો જાણી શકાય કોણે કોને ક્યારે કેમ કહેવો!

સુંદરીને એક જ મૂંઝવણ કેમ અર્પી શકું વધુ સુંદરતા ચહેરાને સદા ! ભાવાર્થઃ બાહ્ય સ્વરૂપમાં અટવાયેલા આપણે સૌ આત્માની ઓળખ ભૂલીને અન્યના દુઃખદર્દથી બેખબર રહી સ્વાર્થમાં કેટલા ડુબેલા છીએ તે દર્શાવવાનો અહીં પ્રયત્ન છે.કુદરતની બધી જ મહેરબાની હોય તો પણ … Continue reading →

અર્ધવર્તૂળે ઊભી હું આગળ જાઉ કે પાછળ પહોંચુ મૂળ સ્થાને ફરી !

અંધારે મોત એકનું પ્રકાશથી બીજો ગભરાય એકકોષી જીવ બેકટેરીયા અનેકાનેક પ્રકાર …. (બેકટેરીયાના બે પ્રકાર: એરોબિક અને એનેરોબિક પર)

રણમાં ઉગ્યો છોડ પી જઈ તરસ આખી વહાવે લીલી રેતનો દરિયો

નદી આખી પી ને પત્થર થયો સુંવાળો, કોરો,તપે સૂરજ જોઈ!

હું શોધે હું ને રમે પકડમદાવ પકડતા જ અદ્રશ્ય છોડતા દ્રષ્યમાન

આખોનું ધુમ્મસ ઝાકળ થઈ ટપકે ભીંજાય હૈયુ, લોહીમાં લહેરાય લીલો રંગ!

માતાનો, પિતાનો પછી ઈશ્વરનો ડર વારસામાં અનંત અવકાશે શોધ પ્રેમની હિલોળે…..

મિત્ર બનીને આવજે યમદેવ ત્યારે…. હુંથી ના ઉપડે મારો ભાર જ્યારે….