એકલી છતાં એકલી નહી.
આ ઝાલ્યો કોણે હાથ ?
પડછાયા આસપાસ ઘણા
મારા પડછાયાની સાથ
સંબંધો થતા ગયા ગાઢા
અને છૂટતો ગયો સંગાથ
પગલાંઓની છાપને રસ્તે
ચાલતા લાગ્યો થાક અપાર
ખૂટે આયખુ તો ય ખૂટે નહી
એટલો સ્વપ્નોનો ભંગાર
લાગે એકલું ત્યાં આવી મળે તું
હું એકલી છતાં એકલી નહી
આ કોણે ઝાલ્યો હાથ ?
 | linadhiren પર ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા હ્યુસ્ટન… |
| linadhiren પર ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા હ્યુસ્ટન… |
 | હવે વલીદા નથી | હળવા… પર સાહિત્ય સંમેલન |
 | હવે તે નથી | સૂરસાધન… પર સાહિત્ય સંમેલન |
| linadhiren પર ડાયાસ્પોરા સાહિત્ય –… |
 | Vishal Chhatrola પર સૂના રે પડ્યા……. |
 | meenadesai62 પર નાની બહેન |
| linadhiren પર વાંસળી |
 | Ram Virani પર સમયની તાણ |
 | અક્ષયપાત્ર/Axaypatra પર Never thought I will become… |
 | nilam doshi પર Never thought I will become… |
| nilam doshi પર થંભ્યો સમય |
 | jugalkishor પર ઈશ્વરે ગ્રાન્ડ કેન્યન બનાવ્યું… |
| linadhiren પર ધગધગતી ધરતીના પીળા પથ્થરો અને… |
| meenadesai62 પર થંભ્યો સમય |
EVidyalay
Axaypatra/અક્ષયપાત્ર 
this is best poem i read after long time.
મારા પડછાયાની સાથ
સંબંધો થતા ગયા ગાઢા
અને છૂટતો ગયો સંગાથ
ખૂટે આયખુ તો ય ખૂટે નહી
એટલો સ્વપ્નોનો ભંગાર
લાગે એકલું ત્યાં આવી મળે તું
હું એકલી છતાં એકલી નહી
આ કોણે ઝાલ્યો હાથ ?
Enjoyed the beauty of poetry .
Very nice.
Ramesh Patel(Aakashdeep)
પડછાયા આસપાસ ઘણામારા પડછાયાની સાથ
સંબંધો થતા ગયા ગાઢાઅને છૂટતો ગયો સંગાથ
પાંજરામાં બંધાયેલા પ્રાણીઓની જેમ આપણે પણ આપણા ગાઢા કર્મોથી બંધાયેલા છીએ.
…. કોઈ સંબંધો કાયમી નથી તો પછી મારે આટલી બધી લાગણીથી શા માટે બંધાવું?